امروزه فرمت هاییی که از همه بیشتر مورد استفاده می گیرند عبارتند از TIF، JPGو BMP. در این نوشته یک فرمت دیکر به نام PNG نیز معرفی می شود .

حال ببینیم که هر کدام چه نوع تصویری را در خود می توانند ذخیره کنند :

(TIF: RGB(24 تا 48 بیت ، طیف خاکستری(8 تا 16 بیت )، رنگ اندیسی(1تا 8بیت) ، دو سطحی(1 بیت )
(PNG: RGB(24 تا 48 بیت ، طیف خاکستری(8 تا 16 بیت )، رنگ اندیسی(1تا 8بیت) ، دوسطحی(1 بیت )
(JPG: RGB(24 بیت ، طیف خاکستری (8بیت)
GIF: رنگ اندیسی(1 تا 8بیت)

برای کسانی که آشنایی با تنوع تصاویر ندارند ، در زیر آنها را توضیح می دهیم :

RGB: این کلمه مخفف Red، Green ، blue است . با این 3 رنگ می توان تمام رنگ ها را درست کرد .  این نوع ترکیب بندی رنگی در عکس ها مربوط به چاپ عکس رنگ میباشد . از این رو شما باید برای چاپ عکس از این نوع رنگبندی استفاده کنید . ساده ترین راه برای تشخیص دادن اینکه عکس شما RGB  است این است که عکس خود را در فتوشاپ باز کنید ، در همان قسمت بالای عکس که نام عکس نوشته شده ، کلمه RGB نوشته شده است . دقت کنید که باید اساس این رنگبندی بر اساس 8 بیت باشد که در کنار همان کلمه RGB  یادداشت شده است . به این صورت RGB/8  .  اگر چیزی غیر از RGB  بود  میتوانید از طریق این لینک  آموزش چگونگی تبدیل به RGB  در فتوشاپ را مشاهده کنید .

طیف خاکستری(grayscale) : این نوع طیف ، رن های بین سفید و سیاه را شمال می شود ( رنگ های خاکستری)
رنگ های اندیسی:این نوع تصاویر فقط چند تا رنگ را شامل می شوند .( رنگ های محدود ).
رنگ های دوسطحی (bilevel):این نوع تصاویر فقط شامل ذو رنگ سیاه و سفید می باشند .
در دنیای اینترنت و یا در جا های دیگر ، دو نوع تصویر استفاده می شود : عکس ها و گرافیک ها
تفاوت این دو می تواند باعث شود که ما بتوایم بهترین نوع فرکت تصویر را انتخاب کنیم :
عکس ها معمولا دارای تغغیرات پیوسته هستند ، به این معنا که پیکسل های کنار هم معمولا دارای رنگ های بسیار نزدیک به هم هستند . مثلا ، یک آسمان آبی ممکن ایت انواع آبی را در خود داشته باشد .معمولا این رنگها از نوع RGB یا طیف خاکستری هستند و یک عکس رنگی معمولی تقریبا 100000 رنگ از 16 میلیون رنگ یک RGB 24 بیتی را دارا می باشد .
گرافیک ها ( که شمل لوگو ها و تصاویر دو سطحی است ) معمولا پیوسته نیستند ( البته ممکن است دارای گرادیان رنگ باشند ؛ گرادیان رنگ یعنی سایه روشن در رنگ ها مثلا تغسسر آهسته از آبی به زرد ).گرافیک ها معمولا نقاشی هستند ، نع عکس، و از رنگ های کمی استفاده می کنند ( در حدود 16 رنگ ) .در یک کاریکاتور گرافیکی ، آسمان معمولا یک رنگ هست ( آسمان ما هم یک رنگ هست !! چقدر شاعرانه !!) ولی در یک عکس ممکن است تعداد زیادی آبی ممکن است وجود داشته باشد . و یا یک نقشه ممکن است 6 یا هفت رنگ برای نقشه و راهنما داشته باشد به علاوه ی رنگ سفید کاغذ و رنگ آب دریا . برای تخیه این چند رنگ می توان از تصاویر با رنگ های اندیسی استفاده کرد . معمولا کناره های تصاویر دارای سایه نیستند .
:JPEG(Joint Photographic Experts Group) تصاویر

این فرمت ( که اصطلاحا به آن “جی پگ ) گفته می شود . برای عکس ها که نیاز دارند حجم کمی داشته باشند( برای e-mail یا سایت ها) مناسبترین گزینه است . JPG در حافظه ی دوربین های دیجیتالی به کار برده می شود ولی فرکت های RAW و یا TIF نیز در آنها استفاده می شود . فایل های JPG به طور شگفت انگیزی کوچک هستند . معمولا حجم آنها یک دهم حجم فایل اصلی هستند . این کاهش حجم شگفت انگیز قیمتی دارد . JPG از فشردگی با حذف داده استفاده می کند (lossy compression) . حذف داده یاعث می شود که کیفیت عکس ها پایین بیاید و این کاهش کیفیت قابل ترمیم و بازگشت نیست .
روش های فشردگی در فرمت های دیگر تقریبا بدون خذف اطلاعات هستند . فشردگی بدون حذف داده های اولیه را بیت به بیت باز می گرداند . ما به ذخیره دادن داده ها و باز گرفتن آنها در هنگام باز کردن آنها عادت کرده ایم. فایل های exel < یا word همانطور که ذخیره میش وند همانطور هم دوباره باز می شوند .و ما هیچ ذهنیتی نسبت به خذف اینگونه داده ها نداریم . TIF، BMP،GIF،PNG و فرمت های تصویری دیگر بدون حذف هستند .این “بدون حذف بودن ” خود باعث می شود که برای فشردگی محدودیت هایی ایجاد شود ؛ به این معنا که نمی توان آنها را بیش از 10 تا 40 درصد کوچکتر کرد . در نتیجه راندمان فشردگی آنها پایین است .
ولی فایل های JPG اینطور نیستند . این نوع فشردگی دارای بازده بسیار بالایی است ( دارای فایل های بسیار کوچکی هستند) چون طوری طراحی شده است تا “با حذف” باشند .JPG تثویر را طوری تغییر می دهد تا برای فشردگی مناسب باشد . جزدیات بسایر کوچک که در فشردگی ممکن است مشکل ایجاد کنند( تغییرات رنگ بسیار کم ) صرف نظر می شوند . این باعث می شود تا یک فشردگی شگفت آوری درحجم تصویر ها بوجود بیایداین حذف شدن اطلاعات در تصویر اصلی به صورت از بین رفتن صافی و یکنواختی تصویر ظاهر می شود .( درجه ی آن می توند فرق بکند ). این خصوصیت JPG باعث میشود تفاوتی عمده بین آن و ذدیگر فرمت های تصویری بوجود بیاید .این حرف شاید موعظه آمیز باشد و لی حتما دلیل قانع کننده ای برای استفاده از این فرمت داشته باشید .
در استفاده از e-mail و یا در سایت ها که لازم است اطلاعات از طریق مودم انتقال پیدا کند و همچنین کیفیت مهم نباشد ، این نوع فرکت مناسب است . بعضی جا ها واقعا لازم است حجم جای کیفیت را بگیرد .
همچنین این نکته را باید متذکر شد مه هر دفعه از که فایل به صورت JPG فشرده می شود ، کیفیت آن پاینن می آید . به هنمین دلیل تغییر دادن و ذخیره کردن دوباره ی JPG مسئله ای است .
در دوربین های دیجیتال ، گزینه ای وجود دارد که در آن می توان ادازه ی تصویر را انتخاب کرد. این انتخاب اندازه ی تصویر ، در اصل انتخاب نوع فشردگی تصویر می باشد .
تصاویری که در آن ویژگی ها و جزئیات تصویر کم است ، حجم خیلی کمتر می شود . برای دو تصویر هم اندازه و دارای روش JPG یکسان ولی محتویت مختلف اندازه ها می تواند بین 1 تا 2 برابر تفاوت داشته باشد .
در دنیای اینترنت و یا در جا های دیگر ، دو نوع تصویر استفاده می شود : عکس ها و گرافیک ها

از آنجایی که تصویر به اندازه ی بسیار کمی تغییر می کند ، اندازه ی تصویر یک پارمتر بسیار ضعیف برای فهمیدن تغییرات در کیفیت تصویر است( به این معنا که حجم تصویر نمی تواد سخنی از کیفیت آن بزند ) . برای یک تصویر RGB معمولی 24 بیت یم تصویر غیر قشرده 3 بایت به ازای هر پیکسل است . .به طور مثال ، یک تصویر با ابعاد 3000*2000 6 مگا پیکسل است . وقتی این تصویر یه صورت غیر فشرده ذخیره می شود 18 ماگابایت جا اشغال می کند . اگر با JPG با کیفیت بالا این تصویر ذخیره شود ، 25 تا 50 درصد حجم کل آن است یک JPG با 10 درصد حجم کل که دیگه آخرشه ( ولی کیفینت…).
یک نکته دیگر . رنگ ها خیلی بهتر از طیف خاکستری فشرده می شوند . به این معنا که حجم طیف خاکستری زیاد کاهش پیدا نمی کند ( چون تغییرات رنک زیاد نیست ).
و در آخر باید گفت که برای باز کردن تصاویر فشرده شده ، CPU باید به کار بیفتد . چون الگوریتم های پیچیده ی ریاضی در پشت JPG نهفته هستند . برنامه های مختلف نیز برای باز کردن JPG از روش های مختلف استفاده می کنند . به این معنا که ممکن است در باز کردن JPG( به منظور سریع باز کردن) میانبر یزنند. سریع تر بودن یعنی کیفیت تصویری متفاوت .
در نهایت ، تصویر نهایی JPG به جزئیات تصویر ،درجه ی فشرده سازی،روش فشرده سازی برنامه و روش باز کردن فایل JPG بستگی دارد

آشنايی با فرمت های ذخيره سازی تصوير٬ برای عکاسان و گرافيست ها

JPEG 2000
JPEG 2000 یک فرمت فایل نسبتاً جدید به حساب می آید که توسط Photoshop (و بالاتر)و تعدادی از ویرایش گرهای تصویری دیگر پشتيبانی می شود٬ ولی عموماً توسط مفيدترین نرم افزارهای کاربردی امروزی (یعنی مرورگر های وب) پشتيبانی نمی گردد. در حال حاضر هيچ یک از دوربين های دیجيتال٬ فایل های خود را با این فرمت تصویری ایجاد نمی کنيد. JPEG2000 از یک الگوی فشرده سازی با نام Wavelet استفاده می کند که کيفيت تصویری بهتری را فراهم می نماید اما هنوز بخشی از اطلاعات تصویری را حذف می کند. فایل های JPEG2000 می تواند دارای پسوندهایی نظير jpx٬ jpc و یا jp2 باشند.

JPEG2000 به شما امکان می دهد تا ابتدا تصویری با وضوح پائين تر را بارگذاری نمائيد٬ به این ترتيب می توانيد تصميم بگيرید که آیا مایل به ادامه بارگذاری هستيد یا خير. در حاليکه JPEG متعارف تنها با تصاویر RGB کار می کند٬ این نسخه جدید با مدل های رنگRGB L*a*b Color ٬ و CMYK سازگار است. این فرمت همچنين می تواند اطلاعات پروفایل رنگ را به همراه برچسب های اطلاعاتی (نظير صاحب عکس) را در خود جاسازی نماید. JPEG2000 در عين حال یک حالت فشرده سازی غير حذفی را ارائه می کند که اندازه فایل را تا حدود 50 درصد کاهش می دهد. حاليکه به هيچ وجه از اطلاعات آن صرف نمی نماید. JPEG2000 دارای یک ویژگی بسيار جذاب با نام ناحيه توجه است که می توانيد از آن برای تعيين مهم ترین بخش های یک تصویر استفاده کنيد. پس از انجام این کار٬ الگوریتم فشرده سازی تصویر بر روی سایر قسمت های تصویر متمرکز شده و جزئيات بيشتر را در ناحيه مورد توجه شما حفظ خواهد نمود.

PDF
٬(DPF(Portable Document Format فرمتی است که ابتدا توسط Adode برای ذخيره سازی فایل های PostScript جهت چاپ بر روی چاپ گرهای PostScript توسعه یافت. مزیت آن در حفظ چيدمان٬ فونت ها و ظاهر اصلی فایل است. PDF غالباً با Adobe Reader و یا Plugin های مرورگر برای نمایش اسناد مورد استفاده قرار می گيرد. همه ما چندین دفترچه راهنما٬ فرم های ثبت نام و یا سایر انواع مستندات را در فرمت PDF بارگذاری کرده ایم. با این حال٬ شما برای چاپ فایلهای PDF به یک چاپ گر PostScript نياز نخواهيدداشت. اخيراً PDF در محيط های بيش از چاپ (Pre­Press) بعنوان شيوه ای جهت آماده سازی اسناد برای چاپ و در دنيای Mac بعنوان جایگزینی برای فرمت ٬PICT به محبوبيت دست یافته است. از آنجایی که فایل های PDF حاوی دستورالعمل های متنی PostScript هستند٬ می توانند با استفاده از هر شيوه فشرده سازی غير حذفی تا سطح بالائی فشرده سازی شود.

PICT
PICT یک فرمت فایل است که در سال 1984 توسط Apple Computer بعنوان فرمت بومی گرافيک های مکينتاش توسعه یافت. PICT می تواند شامل هر دو نوع گرافيک های برداری (Vector) و تصاویر بيت مپ باشد. با وجود آنکه PICT اصولاً برای تبادل گرافيک ها در بين نرم افزارهای کاربردی Mac مورد استفاده قرار می گرفت٬ بسياری از برنامه های PC نظير نسخه ویندوز PostScript از آن پشتيبانی می کنند. از زمان ارائه Mac OS x٬Apple تصميم گرفت تا PICT را با PDF جایگزین نماید. فرمت PICT از تصاویر Grayscale و همچنين تصاویر رنگی 24 بيتی پشتيبانی می کند(این فرمت قادر به پشتيبانی تصاویر 32 بيتی نيز می باشد٬ اما 8 بيت اضافی بصورت یک کانال آلفا برای ذخيره انتخاب ها مورد استفاده قرار خواهد گرفت). PICT از یک الگوی فشرده سازی RLE مورد استفاده قرار خواهد گرفت). PICT از یک الگوی فشرده سازی RLE مشابه با Huffman استفاده می کند.

BMP

BMP توسط مایکروسافت بعنوان یک فرمت فایل استاندارد برای کامپيوترهایی که سيستم عامل ویندوز را اجرا می کردند٬ توسعه یافت. هدف از انجام این کار٬ توليد تصاویر بيت مپ مستقل از ابزار (DIB) بود که ویندوز بر روی هر نوع ابزاری قادر به نمایش آنها باشد. فایلهای BMP می توانند حاوی عمق رنگ تا 24 بيت باشند.

پسونـد BMP نشان دهـنده یک فـایل از نـوع Bit map است. شما می توانید تصاویر ذخیره شده در قالب BMP را با بسیاری از برنامه های مایکروسافت باز کرده و ویرایش کنید. با در نظر داشتن معروفیت سیستم عامل ویندوز و فراگیر بودن آن منطقی به نظر می رسد که BMP یکی از گسترده ترین قالب های مورد استفاده در فایل های گرافیکی باشد. اما همان طور که قبلا اشاره شد یکی از نکات منفی این قالب گرافیکی غیر فشرده بودن آن است، بدین معنی که فایل های با پسوند BMP فضای زیادی از حافظه را اشغال می کنند.

PNG
فرمتPNG(Protable Network Graphics) طراحی شده بود تا جایگزین GIF گردد زیرا حق امتياز الگوریتم فشرده سازی مورد استفاده در GIF به Unisys تعلق داشت و برنامه نویسانی که از فرمت GIF پشتيبانی می کردند٬ بصورت تئوری مجبور بودند مبلغی را به این شرکت بپردازند. این حق امتياز در ژوئن سال 2003 در آمریکا تنها در کشورهای نياز به پرداخت حق امتياز دارد که هنوز در آنها منقضی نشده است(بعبارت دیگر٬ تقریباً هيچ نقطه ای در دنيا). این موضوع باعث گردید تا PNG به فرمتی تبدیل شد که هيچ گاه به محبوبيت پيش بينی شده برای آن نرسيد٬ حتی در برزخی که قبلا در آن حضور داشت. عليرغم آنکه PNG از برتری هائی که در مقایسه با GIF (و حتی JPEG) برخوردار است٬ اما بعيد به نظر می رسد که به جایگاه ویژه ای دست پيدا کند. PNG از فيلتر های پيش پردازشی (preprocessing) ویژه ای استفاده می کند که بازدهی فشرده سازی غير حذفی را بهبود می بخشد٬ خصوصاً در تصاویر 24 بيتیPNG ٬ برخلاف GIF قادر است هر ترکيبی از 256 رنگ را برای شفافيت مشخص نموده٬ مقادیر گاما را بصورتی تعبيه نماید که بر روی هر دو نوع سيستم های PC و Mac (که از تنظيمات متفاوتی برای گاما استفاده می کنند) قابل نمایش باشند و هر دو فرمت GIF و TIFF را از نظر فشرده سازی پشت سر بگذارد.

PCX
PCX یکی از فرمت های گرافيکی اوليه است که Zsoft آن را برای نرم افزار PC Paintbrush خود توسعه داد. این فرمت از رنگ 24 بيتی پشتيبانی نموده و فشرده سازی غير مناسبی را فراهم می کند اما در حال حاضر تنها بعنوان یک فرمت پشتيبان مورد استفاده قرار می گيرد. عکاسان گاهی اوقات بخاطر آنکه گيرنده با مشاهده فایل های TIFF آنها مشکل دارد٬ عکس های خود را با فرمت PCX ذخيره می کنند. PCX برخلاف TIFF فاقد یک تنوع گسترده از گزینه ها بوده و به همين دليل “استانداردتر” است. این فرمت با تنوع گسترده ای نرم
افزارها بر روی سکوهای PC Mac ٬ و Linuxسازگار است. هيچ يک از دوربين های دیجيتال از فرمت PCX استفاده نمی کنند٬ اما اکثر نرم افزار های ویرایش تصویر از آن پشتيبانی می کنند. فرمت های مورد استفاده در دوربين های دیجيتال بطور کلی٬ سه فرمت فایل در دوربين های دیجيتال مورد استفاده قرار می گيرند:JPEG ٬TIFF و انواع مختلف RAW. هریک از این فرمت ها دارای مزیای خاص خود می باشد که در این بخش به بررسی آنها خواهيم پرداخت.

JPEG
احتمالاً می توان JPEG را بعنوان رایج ترین فرمت مورد استفاده توسط دوربينهای دیجيتال (برای ذخيره سازی عکس هایشان) در نظر گرفت٬ زیرا این فرمت اختصاصاً برای کاهش اندازه فایل های تصویری از نوع عکس٬ طراحی شده بود. این فرمت فایل٬ مصالحه قابل قبولی را در بين کيفيت تصویر و اندازه فایل فراهم نموده و تصاویری را توليد می کند که برای کاربردهای روزمره کاملا مناسب هستند. ممکن است افرادی که با دوربين های دیجيتال Point­and­Shoot کار می کنند٬ تاکنون از هيچ فرمتی غير از JPEG استفاده نکرده باشند. حتی ممکن است صاحبان دوربين های dSLR نيز به این نتيجه رسيده باشند که تنظيمات پيش فرض JPEG دوربين آنها٬ کيفيت کافی را برای استفاده های معمولی فراهم می نماید. در واقع از نقطه نظر ٬Sharpness به سختی می توان تفاوت ميان تصاویرJPEG با بهترین کيفيت و تصاویر ذخيره شده با فرمتهای TIFFیا RAW را تشخيص داد. با اینحال (همانطور که بزودی خواهيد دید)٬ ملاحظات دیگری نيز وجود دارند که در هنگام انتخاب فرمت فایل بایستی در نظر گرفته شوند. همانطور که احتمالاً می دانيدJPEG ٬ به شما اجازه می دهد تا گزینه های مختلفی را در یک دامنه پيوسته از نسبت های کيفيت /فشرده سازی انتخاب نمائيد. در ویرایش گرها تصویری٬ شما این دامنه را بصورت یک طيف کيفيتی از 0 تا 10 از 0تا 15 مشاهده خواهيد کرد. گاهی اوقات٬ ویرایش گرهای تصویری بسيار ساده صرفاً به شما اجازه می دهند تا انتخاب خود را از ميان سه گزینه “کيفيت پائين” ٬ “کيفيت متوسط” و “کيفيت بالا” انجام دهيد. در هر صورت٬ شما شيوه ای را در اختيار خواهيد داشت تا بتوانيد برای الگوریتم فشرده سازی مشخص نمائيد که چه مقدار از اطلاعات تصویری را نادیده بگيرد. از سوی دیگر٬ بسياری از دوربين های دیجيتال٬ شما را به تعداد محدودی از تنظيمات کيفيتی با نام هایی نظير Standard٬Fine ٬ Extre Fine و یا Super Fine محدود می کنند. در این وضعيت٬ شما نمی توانيد تشخيص دهيد که هر یک از آنها دقيقاً با کدام تنظيمات کيفيتی JPEG متناظر است. نامهای این تنظيمات کيفيتی٬ استاندارد نيستند و یک تنظيمات خاص برای یک دوربين الزاماً با همان سطح کيفيت بر روی یک دوربين دیگر متناظر نخواهد بود. برای مثال Super Fine ٬ می تواند بالاترین تنظيمات حذفی JPEG بر روی یک مدل باشد٬ در حالی که همين گزینه بر روی دوربين دیگری می تواند بيان گر تنظيمات غير حذفیTIFF باشد. شما معمولاً چيزی بيش از 3 گزینه فشرده سازی JPEG را در هر یک از دروبين های SLR دیجيتال نخواهيد یافت. برای مثال ٬ بعضی از دوربين های Nikon سه گزینه Fine٬ Normal و Basic را ارائه می کنند. اگر در مورد کيفيت تصویر خود نگران هستيد و می خواهيد از فرمت JPEG استفاده کنيد٬ احتمالاً هميشه باید از بهترین تنظيمات JPEG و یا ترکيبی از این تنظيمات و تنظيمات TIFF یا RAW استفاده نمائيد. انتخاب شما احتمالاً به مقدار فضای ذخيره سازی که در اختيار دارید٬ بستگی خواهد داشت. عکاسان با تجربه در مواقعی که به یک کامپيوتر نزدیک دسترسی دارند٬ معمولاً عکاسی خود را با فرمت RAW انجام می دهند اما زمانيکه با چند گيگابایت کارت حافظه به عکاسی در محل های دور می پردازند٬ از فرمت JPEG استفاده می کنند تا مطمئن شوند که قادر به ذخيره سازی تمام (یا حداقل اکثر) عکس های مورد نظر خود خواهد بود. این موضوع در هنگام تهيه عکس های متعدد از صحنه های ورزشی نيز صادق است. در این گونه موارد٬ یک Burst با 6 یا 8 عکس متوالی کاملاً متداول است. دوربين های موجود در بازار٬ عکس های با فرمت JPEG را سریع تر از TIFF یا RAW بر روی کارت حافظه شما ذخيره می کنند. این نکته٬ یکی دیگر از ملاحظاتی است که باید آن را در هنگام عکسبرداری متوالی در نظر داشته باشيد. اگر بالاترین سطح کيفيت برای شما حياتی نيست٬ از تنظيمات پائين تر کيفيت JPEG دوربين خود استفاده کنيد تا بتوانيد تصاویر بيشتری را بر روی فضای ذخيره سازی خود بگنجانيد.

TIFF

یک قالب گرافیکی غیرفشرده دیگر از نوع Bit map است. TIFF که به طور گسترده ای توسط برنامه های گرافیکی پشتیبانی می شود. TIFF از هر انـدازه، وضوح و یا عمق رنگ پشتیبانی می کـند، از ایـن رو عـرضه کـنندگان اسـکنر از توسعه دهندگان اصلی و عمده TIFF هستند. اکـثر برنامه های گرافیکی از جمله PowerPoint و Adobe Photoshop می تـوانـنـد فـایل های خود را تحت این قالب ذخیره کنند. اما فراموش نکنید که TIFF به عنوان یک قالب غیر فشرده به فضای زیادی، حتی بیشتر از نوع BMP، برای ذخیره شدن نیاز دارد به خصوص اگر روی تصاویری با درجه وضوح بالا کار می کنید.

TIFF خالص بعنوان یکی از فرمت های فایل تصویری غير حذفی اوليه٬ در حال خروج از دنيای دوربين های دیجيتال است. در گذشته٬ بسياری از دوربين های Point­and­Shoot سطح بالاتر٬ فرمت JPEG را به همراه TIIF بعنوان یک گزینه با کيفيت بالاتر٬ ارائه می کردند. TIFF حتی در ميان دوربين های dSLR نيز به فراموشی سپرده می شود. بسياری از آخرین مدل های این گروه٬ تنها فرمت های JPEG و RAW (و احتمالاً حالت JPEG+RAW که تصویر را بطور همزمان در هر دو فرمت ذخيره می نماید) ارائه می کنند. تعداد اندکی از دوربين ها هنوز فرمت TIFF را ارائه می کنند٬ اما تعداد آنها بسيار محدود است. منطق اصلی برای استفاده از ٬TIFF قابليت آن برای تأمين یک گزینه با کيفيت بالا در یک فرمت استاندارد بود٬ بدون آنکه نيازی به توسعه یک فرمت RAW اختصاصی توسط فروشنده دوربين وجود داشته باشد. امروزه مزایای بيشتر RAW در هنگام دستکاری تصاویر٬ آن را به یک رقيب مشکل ساز برای TIFF تبدیل نموده است. TIFF(Tagged­Image file Format)در سال 1987توسط شرکت Aldus(ارائه کننده PageMaker که بعداً به تملک Adobe درآمد) طراحی تصویری شد تا یک فرمت استاندارد برای تبادل فایل های تصویری باشد. TIFF توانست به این جایگاه دست پيدا کند و زمانی (تقریبا) توسط تمام دوربين های دیجيتال پيشرفته بعنوان یک فرمت فایل غير حذفی پشتيبانی می شد٬ هر چند که امروزه استفاده از آن تدریجاً رو به کاهش است. با این حال٬ بخاطر آنکه TIFF از پيکربندی های بسيار مختلفی پشتيبانی می کند٬ ممکن است متوجه شوید که یک نرم افزار کاربردی نمی تواند یک فایل TIFF ایجاد شده توسط نرم افزار کاربردی دیگری را بخواند. خود نام این فرمت نيز به برچسب ها (Tags) یا توصيف کننده هائی که می توانند در هدر فایل درج شده و انواع داده های داخل تصویر را تشریح نمایند٬ اشاره دارد. TIFF می تواند فایل ها را در حالت های سياه وسفيدGrayscale٬ 24 ٬ بيتی یا 48 بيتی و همچنين تنوع گسترده ای از مدل های رنگ (نظير RGB٬ L*a*b و CMYK) ذخيره نماید. اگراز PhotoShop استفاده می کنيد٬ می دانيد که TIFF تنوعی از فرمت های فشرده سازی را بکار می گيرد که شامل عدم فشرده سازی٬ کدگذاری Huffman٬LZW و شيوه ای با نام Pack Bits می شوند. اکثر نرم افزارهای کاربردی می توانند فایل های TIFF ذخيره شده در هر یک از این فرمت های فشرده سازی را بخوانند.

RAW
RAW یک فرمت فایل استانداردسازی شده به حساب نمی آید٬ بلکه یک فرمت اختصاصی منحصر به فرد برای هر یک از فروشندگان دوربين های دیجيتال است و به همين دليل٬ مستلزم نوشته شدن نرم افزار ویژه ای برای هر دوربين خاص است. هر فرمت ٬RAW اطلاعات اصلی ضبط شده توسط دوربين را ذخيره می نماید٬ بنابراین شما می توانيد این اطلاعات را بصورت خارجی پردازش نموده و یک تصویر بهينه سازی شده دست پيدا کنيد. در ادامه این مقاله٬ نکات بيشتری را در مورد فرمت RAW خواهيد آموخت. RAW یا JPEG٬TIFF نهایتاً کداميک از این سه فرمت فایل برای استفاده شما بهتر خواهد بود؟ فایل های JPEG کارآمدترین گزینه از نظر اشغال فضای ذخيره سازی به حساب می آیند و می توانند در سطوح مختلفی از کيفيت ذخيره شوند (این سطوح به مقدار فشرده سازی مورد نظر شما بستگی دارند). شما می توانيد فایل های کوچکی را با قربانی کردن جزئيات بدست آورید و یا با حفظ بخش عمده ای از اطلاعات تصویر اصلی خود فایل های بزرگتری را توليد کنيد. بعضی از دوربين ها توانائی ذخيره سازی تصاویر در فرمت TIFF را نيز دارند که گرچه از قابليت فشرده سازی برخوردار است٬ اما به هيچوجه اطلاعات فایل تصویری نهائی را حذف نمی کند.

با این حال٬ هر دو نوع فایل های JPEG و TIFF پيش از آنکه ایجاد شوند توسط دوربين پردازش شده اند. تنطيماتی که در دوربين خود انتخاب کرده اید(نظير White Balance Color Sharpening و…) همگی بر روی تصویر شما اعمال خواهند شد. شما می توانيد بعداً اصلاحاتی را در یک نرم افزار ویرایش گر تصویری نظير Photoshop بر روی تصویر خود اعمال نمائيد٬ اما هميشه در حال کار با تصویری هستيد که قبلاً (و گاهی اوقات شدیداً) پردازش شده است.
این امکان نيز وجور دارد که اطلاعات ضبط شده در لحظه نوردهی را در یک فرمت بومی و اختصاصی طراحی شده توسط توليد کننده دوربين خود٬ ذخيره نمائيد. این فرمت ها در بين دوربين های مختلف٬ متفاوت هستند اما (برای راحتی) همگی تحت عنوان Camera RAW و یاصرفاً RAW ناميده می شوند . شما می توانيد نام RAW را بعنوان یک معرفی عمومی در نظر بگيرید٬ نه یک فرمت فایل بخصوص. یک فایل RAW می تواند به نگاتيو یک دوربين دیجيتال نيز شباهت داشته باشد . این فایل حاوی تمام اطلاعات ضبط شده توسط دوربين است که در کانال های 12٬14 یا 16 بيتی (بسته به دوربين شما) بدون فشرده سازی٬ بدون Sharpening و بدون استفاده از هر گونه فيلتر یا پردازش خاصی٬ ذخيره می گردد. یک فایل raw اساساً دسترسی به همان
اطلاعاتی که دوربين برای توليد یک فایل TIFF یا JPEG 24 بيتی از آنها استفاده می کند را در اختيار شما قرار می دهد.

شما می توانيد فایل RAW خود را در یک نرم افزار ویرایشگر و یا نمایش دهند تصویر بارگذاری نموده و سپس همان تغييراتی که در گزینه های عکسبرداری دوربين خود انتخاب کرده بودید را بر روی آن اعمال نمائيد. از آنجائيکه دوربين مورد استفاده ما هر دو فرمت JPEG و RAW تصویر را بطور همزمان ذخيره کرده است. ما نه تنها قادر به تصحيح کنتراست تصویر هستيم٬ بلکه می توانيم White Balance آن را تنظيم نموده و اشباع رنگی آن را نيز تقویت کنيم. بدیهی است که با تصویر ٬RAW آزادی عمل بيشتری را در اختيار شما قرار می دهد. بعضی از فرمت های RAW (نظير انواعی که توسط Nikon و Canon برای دوربين های سطح بالا توسعه یافته اند) عملاً فایل های TIFF هستند که بعضی ضمائم اختصاصی به آنها اضافه شده است. متاسفانه این بدان معنی نيست که اگر یک نرم افزار کاربردی که می تواند فایل های TIFF استاندارد را بخواند٬ قادر به تفسير آنها نيز خواهد بود. معمولاً برای تفسير فایل های RAW به نرم افزار ویژه ای نياز خواهيد داشت. اگر خوش شانس باشيد٬ فروشنده دوربين شما یک نرم افزار کاربردی قدرتمند ویژه پردازش RAW را در اختيار تان قرار می دهد که استفاده از آن نيز آسان است. برای مثالNikon View ٬ یکی از نرم افزاری است که Nikon برای خواندن و دستکاری فایل های NEF خود ارائه می کند.Canon نيز یک نرم افزار Viewer مخصوص را برای دوربين های خود ارائه می نماید.
اگر به اندازه کافی خوش شانس نباشيد٬ یک یوتيليتی ضعيف تر را دریافت خواهيد کرد که باید مبلغ اضافه ای را برای ضمائم تقویت کننده آن بپردازید و یا اصولاً هيچ ضميمه ای برای آن وجود ندارد. Photoshop در حال حاضر شامل یک Plugin برای کار با فایل های Camera RAW است (که قبلاً یک گزینه با هزینه اضافی برای Photoshop 7 به حساب می آمد )که عملکرد خوبی دارد. این Plugin تنها برای کار با عکس های دوربين های دیجيتال خاصی قابل استفاده خواهد بود که Adobeآنها را برای تأمين پشتيبانی خود انتخاب کرده است. فهرست این دوربين ها نسبتاً طولانی است و بسياری از مدل های مشهور از Nikon٬ Canon و Minolta در آن قرار دارند. شرکت های طرف ثالث نيز انواع RAW decoder را برای مدل های خاص دوربين های دیجيتال ارائه می کنند که در ميان آنها می توان به YarcPlus و BreezeBrowser و Bibble Pro برای Nikon٬ Canon٬ Olympus٬ Pentex٬Minolta٬ Fuji٬Kodak و سایر دوربين های dSLR اشاره کرد. یکی از یوتيليتی های عالی و رایگان ویندوز با نام Irfan View نيز قادر است بسياری از فایل های RAW نظير فرمت crw . شرکت Canon را اداره نماید. همانطور که قبلاً نيز اشاره کردیم٬ همه ما گاهی اوقات در مورادی که ممکن است با کمبود فضای ذخيره سازی بر روی کارت های حافظه خود مواجه شده و یا در هنگام گرفتن عکس های آزمایشی که از اهميت چندانی برخوردار نيستند٬ از فرمت JPEG استفاده می کنيم. برای اکثر عکاسان ٬ dSLR استفاده از فرمت JPEG بصورت انحصاری می تواند یک صرفه جوئی کاذب باشد. شما هيچ گاه نمی دانيد که چه زمانی یک تصویر “بی اهميت” به یک عکس مهم تبدیل می شود که آرزو می کنيد می توانستيد آن را در قالب RAW دستکاری نمائيد. JPEG می تواند به اندازه کافی خوب باشد٬ اما اگر از یک SLR دیجيتال استفاده می کنيد٬ احتمالاً در اکثر موارد نمی خواهيد با ” به اندازه کافی خوب” سر وکار داشته باشيد. به همين دليل٬ بسياری از عکاسان دیجيتال تصاویر خود را در فرمت RAW و یا گاهی اوقات بصورت RAW+BASIC (یک کپی ثانویه از عکس در فرمت JPEG) ذخيره می کنند. در اینجا به چند نکته در مورد جریان کاری شما با فایل های RAW اشاره می کنيم: بسياری از مدل های جدیدتری دوربين های ٬dSLR فایل های RAW را در هنگام عکسبرداری در حالت Burst بر روی رسانه دیجيتال ذخيره نمی کنند٬ بنابراین شما می توانيد از صحنه های ورزشی و یا پر حرکت در فرمت RAW عکسبرداری نمائيد٬ بدون آنکه نگران افت سرعت دوربين خود باشيد. بعضی از دوربين ها حتی می توانند یک جفت از فایل های RAW و JPEG را با سرعت کافی برای همراهی حالت Burst ذخيره نمایند. همه این موارد به اندازه بافر دوربين dSLR شما و توانائی Multitask آن بستگی دارند (ضبط تصاویر و در عين حال٬ ذخيره سازی تصویر قبلی بر روی کارت حافظه). از آنجایی که فایل های RAW چندین برابر بزرگتر هستند٬ برای انتقال از دوربين یا کارت حافظه شما به کامپيوترتان به زمان بيشتری نياز خواهند داشت. اگر عجله دارید٬ انتظار بيشتر می تواند برای شما عذاب آور باشد. بنابراین٬ می توانيد از شيوه های سریع تر انتقال فایل ها نظير ابزارهای Card Reader که با USB 2.0 سازگار هستند٬ استفاده کنيد. هميشه یک کپی از فایل های RAW اصلی خود را بر روی CD و یا DVD بایگانی نمائيد. بدیهی است DVD یک انتخاب بهينه به حساب می آید زیرا یک CD تنها قادر به ذخيره سازی نزدیک به 100 تصویر RAW است. به این ترتيب٬ شما هميشه نگاتيو های دیجيتال خود را در اختيار داشته و می توانيد عکس های خود را برای کاربردهای مختلف با تنظيمات متفاوتی پردازش و آماده نمائيد.

گر چه GIF ،BMP ،JPG وTIF شبیه به کدهایی مخفی هستند که جیمز باند از آنها استفاده می کرد! اما واقعیت این است که این کدها بیانگر قالب های رایج گرافیکی هستند که به عنوان یک کاربر کامپیوتر ممکن است با آنها برخورد کنید. از آنجا که برای یک فرد مبتدی گرفتار شدن در پیچیدگی های قالب های گرافیکی دور از ذهـن نیسـت، در ایـن مقـاله سعی شـده اسـت الفبای الگوهای گرافیکی را بـه نحوی سـاده بیان کـنیم تـا از ایـن رهـگذر بـتوانید کدهای گرافیکی را همانند کارآگاهی زبردست رمزگشایی کنید و بهترین قالب گرافیکی را برای نیازهای خود انتخاب کنید.با آموزش این مقاله ئر سایت سرزمین دانلود با ما همراه باشید.

● دو دسته بندی اصلی:

قبل از بحث در مورد جزئیات، دانستن اینکه دو دسته بندی اصلی و کلی در مورد ساختارهای گرافیکی وجود دارد، کمک موثری خواهد بود، این دو دسته بندی عبارتند از Bit map و Vector (نوع سوم که کاربرد کمتری دارند فایل های متا هستند که تلفیق این دو نوعند.)

Bit map کـه پیکـسل یـا خـطوط مـوازی (Raster) نـیز نامیده می شود در هر گوشه و کنار، از تصاویر وب گرفته تا تصاویری که در برنامه Paint ایجاد می کنید، یافت می شود. به عنوان مثال زمانی که یک تصویر دیجیتال را باز می کنید به احتمال زیاد یک تصـویـر Bit map را شـاهد خواهـید بـود. در مـقابل بـرنامه های طراحی مانند CAD با استفاده از قالب برداری (Vector) شکل ها و تصاویر را ایجاد می کنند. حال به ارائه توضیحاتی در مورد هر یک از این دو ساختار گرافیکی می پردازیم.

● Bit map:

این سـاختار گـرافیکی بـا تـقـسیم تـصویر به تعدادی پیکسل های ریز و سپس تخصیص رنگ به هر پیکـسل و تنظیم شدت رنگ و سـایه آن کار می کند. اگر چه هر پیکسل تنها می تواند یک رنـگ و شـدت آن را نمـایش دهد اما یـک تصویر می تواند شـامل صـدها و هزاران پیکسل باشد. گرافیک Bit map دارای یک مشکل اسـاسی اسـت و آن ایـن اسـت کـه چـنانچه بـخواهید انـدازه یـک فـایل Bit map را بـزرگ کـرده و یا کـوچک کنید، وضـوح و کیفیت آن تغـییر می کـند و حتی موجـب به هـم ریختگی تصویرمی شود.

برنامه هایی کـه بـرای تـغـیـیر انـدازه تصاویر Bit map اسـتفاده می کـنـیـد یـکـی از ایـن دو شـیـوه را بـرای ایــن مـنـظـور به کار می گیرند، شیـوه اول از طریق کشیدگی پیکسل ها در هنـگام بـزرگ کـردن انـدازه تـصـاویـر عـمـل می کـند، بـدون اینکه تعـداد پیکسل ها را در کـل تـصویـر تغیـیر دهـد امـا ایـن شـیوه ممـکن اسـت لبه های تیز و دندانه دار در تصویر ایجاد کند.

شـیـوه دوم، پـیـکسل هـای غـیـرضــروری را بــرای تـقـلیـل انـدازه تـصـویـر حـذف می کنـد. ایـن فـرآیـند اغـلب مـوجـب پـدیـد آمـدن یک تصویـر بـا کـیفـیـت نامـناسـب مـی شـود. تـصـور کـنـیـد کـه هـر تـصـویر Bit map هـمانند یـک موزائیک یا سنگ فرش طرح دار باشد.

اگر موزائیک یا سنگ فرش را بزرگ کنید طـرح ها و شـکل های مـوجود در آن کـشیده شده و لـبه ها تیز و گـوشه دار می شـوند. زمـانی که تـصویر Bit map را کوچک می کنید، مقداری از طرح ها و شکل ها را دور می اندازید که این به نوبه خود باعث می شود موزائیک یا سنگ فرش ساختار و طراحی اولیه خود را از دست بدهد. البته شما می توانید درجه وضوح تصویر را به بالاترین تعداد نقطه در هر اینچ (dpi) افزایش دهید و تصویری واضح تر داشته باشید. به عنوان مثال تصاویر دیجیتال با درجه وضوح 300 نقطه در اینچ جزئیات بیشتری نسبت به تصاویر با درجه وضوح 72 نقطه در اینچ ارائـه می دهنـد. یـکی دیـگر از مـشکلات Bit map اندازه بزرگ فایل و اشغال کردن فضای زیادی از هارددیسک است.

شما می توانید با فشرده سازی فایـل های Bit map با استفاده از برنامه های فشرده سازی مانند WinZip این مشکل را برطرف کنید. اگر می خواهید فایل های Bit map را از طریق پست الکترونیکی ارسال کنید، فشرده سازی آنها امری ضروری است که هم زمان ارسال و هم زمان دریافت آنها را کاهش می دهد، به علاوه اینکه بسیـاری از کـامپیوترهای موجـود در شـبـکه های ایـنترنـت (که در اصـطلاح بـه آنها کلایـنـت گـفتـه می شـود) مقدار محدودی فضا برای نگهداری فایل ها دارند.

بزرگنمایی یک تصویر گرافیکی که از قالب Bit map بهره گرفته باشد، موجب به هم ریختگی و دندانه دار شدن گوشه های تصویر می شود.

● بردار:

اگر چه گـرافـیـک بـــرداری یــــا Vector کـاربرد کمـتری نـسـبت بــه Bit map دارد امـا ایـن نـوع گـرافیک بـرای ترسیمات بـا دقــت بـالا در بـرنامه های طـراحـی مثـل AutoCAD ایـده آل اســت. بــرنــامــه هـای CAD و مــعـمـــاری از شکل های هـندسی ســاده بـرای ایـجـاد فـایـل هـای Vector استفاده می کنند. از آنـجـا کـه شـکل های هــنــدســی Vector بـــا استـفـاده از فـرمـول هـا و مـعـادلات ریــاضـی ایـجاد می شوند، بنابراین دارای لبه های صـاف و هـموار هستـند. امـا مـزیت اصـلی گرافیک Vector ایـن اسـت که می تـوانید طرح ها و ترسیمات خود را بدون به هم ریختن تصویر یا ایجاد لبه های تیز، بزرگ و یا کوچک کنید؛ ضمن اینکه فایل های برداری برخلاف Bit map فضای زیادی را اشغال نمی کنند.

● بیشتر بدانید!

اکنون می دانید کـه گرافیک Bit map برای عکـس ها و تصاویری که تغییرات تدریجی در سایه های رنگی آنها وجود دارد، مناسب است؛ در حالی که بـردار برای برنامه های طراحی و نقشه کشی عملکـرد مناسـبی دارد؛ زیـرا کـاربر می تـوانـد بـدون تغیـیـر و به هم ریختگی، اندازه شکل را بـزرگ یا کـوچک کند. در ادامـه برخی از رایج ترین قالب های گـرافیکی از هر دو گـروه را شـرح می دهیم.

● GIF و JPEG:

اگر در صفحات وب گشت وگذار کنید تصاویری را با پسوندهای JPEG ،JPG و GIF خواهید دید. هر دو قالب از فشرده سازی استفاده می کنند و نتیجه اینکه فایل های ایجاد شده کوچک تر بوده و سـریع تر دریافت و بـارگذاری می شوند. نوع GIF در ابتدا توسط شرکت CompuServe برای تسریع انتقال فایل های گرافیکی به صورت online طراحی شد. این قالب در تصاویری با رنگ ها و خطوط متمایز کم یعنی کمتر از 256 رنگ به خوبی عمل می کند و کاربرد خوبی دارد.

قـالـب نـوع JPEG هـمانـند GIF فـایل های گـرافیکی را فـشرده می سازد و در برخی مـواقع حـجم فـایل را تـا50 درصـد کـاهش می دهـد، امـا اینـکه یـک تـصـویـر تـا چـه حـد فـشرده می شــود بستگی بـه نــوع و شــرایـط تـصـویـر اولــیـه دارد و در شــرایــط مـخـتلف متفاوت اســت. فـایل هـای فـشـرده JPEG مـقــداری از رنــگ خـود را طـی فـرآیـنـدی که فـشـرده سـازی تــقلـیـلی (Lossy Compression) نام دارد از دسـت می دهـنـد. یـعنی در ایـن حـالـت، شـمـا کـیـفیت تـصـویـر را با حـجم کـوچک تر مبـادله می کنید. امـا بسیـاری از برنامه های گرافیکی امکان کنترل مقدار فشرده سازی تصویر را برای کاربر فراهم می کنند.

● EPS:

قالب گرافیکی EPS شامل دستورات PostScript است که به یک چاپـگر PsotScript اعـلام می کـند که چگونه یک فایل را چاپ کـنـد. PostScript زبـان اسـتفـاده شـده در فـایل هـای برنامه های نشر رومیزی و گرافیک پیشرفته برای انتشار و تکثیر بهتر است.

● انتخاب با شماست!

حدس می زنید چه اتفاقی خواهد افتاد اگر یک فایل گرافیکی را در برنامه ای دیگر، غیر از برنامه ای که در آن ایجاد شده است باز کنید؟

شاید هیچ اتفاقی روی ندهد زیرا اکثر برنامه های گرافیکی می توانند مجموعه زیادی از قالب های گرافیکی را پشتیبانی کنند. به عنوان مثال Microsoft Photo Editor فایل هایی از نوع GIF ،JPEG و BMP را باز می کند. اگر با یک فایل گرافیکی که با آن آشنایی ندارید، کار می کنید و می خواهید بدانید کدام یک از برنامه هایتان از آن پشتیبانی می کنند، برنامه را باز کرده و در مـنوی File روی گزینه Save as کلیک کنید.

در پنجره باز شده در کادر Save as، روی فلش رو به پاییـن آن کـلیک کنید تـا فهرستـی از قالب های گرافیـکی که با آن برنامه کار می کنند را مشاهده کنید. برای ذخیره کردن فایل در یک قالب فایلی متفاوت، قالب مورد نظرتان را از این فهرست انتخاب کنید.

اگر چه در اینجا مجال کافی برای بیان و توصیف همه قالب های گرافیکی در اختیار نیست اما به نظر می رسد که همین اطلاعات ارائه شده تا حدودی موجب کاهش سر در گمی پیرامون قالب های گرافیکی است و می تواند شما را در تصمیم گیری در انتخاب نوع فایل گرافیکی یاری دهد.